Sonder István Bethlen sal sy nooit volledig Annabella Davel kan wees nie. Net ’n leë dop, sonder koers, sonder betekenis. En sy hét hom verloor, dié geheimsinnige sigeunerviolis wat haar so volledig aangevul het toe sy tjello gespeel het, haar so volledig vrou laat voel het. Aan die konservatorium op Stellenbosch sal sy musiek studeer, maar haar hart is in Pretoria, in Orange Hall, in Burgerspark … dáár waar sy hom leer ken het. En toe sy praatjies hoor dat hy ’n adellike op vlug is, doodgeskiet is in Amsterdam, weet sy dat sy nooit weer tjello sal speel nie. Watter sin het musiek hoegenaamd? Watter betekenis het haar léwe?
Die Davelvroue bestaan uit sewe boeke: Tamara, Willemien, Annabella, Deborah en Isabelle, Maryn en Fleur. Die reeks, wat in 2006 verskyn het, word nou heruitgegee op aandrag van lesers. Benewens die kwessie van vroue se bemagtiging, spreek Die Davelvroue ook eg Suid-Afrikaanse en spesifiek Afrikaanse geskiedkundige kwessies op subtiele wyse aan, alhoewel die genre steeds fokus op vroue se belewing van die liefde.
Annabella (1922/1923, Tamara se oudste dogter) het die verkrygingvan vrouestemreg as tema. Die vraag hier is: Wat gebeur as ’n vroutwee groot passies in haar lewe het — stemreg vir vroue en haarmusiekstudies — én sy moet kies tussen twee uiteenlopende mans? Die een is in ’n posisie om die saak van stemreg te bevorder en dieander een is ’n briljante violis wat haar hart in die holte van sy handhou, maar vrede het met vrouestemreg.
